Tokom Hladnog rata, između Sjedinjenih Američkih Država i Sovjetskog saveza, pored brojnih nadmetanja u naoružanju i istraživanju svemira, postojalo je i jedno manje poznato, istraživanje dubina zemljine kore. Amerika je vrlo brzo izašla iz ovog poduhvata zbog financijskih problema , obustavila je projekat 1966 godine, a Sovjetski savez, nastavlja kopanje i istraživanje narednih 20 godina.
Na mestu Kola, nalazi se jedna od najvećih bušotina na svetu. Bušotina se sastoji od nekoliko rupa od kojih je najdublja “SG-3” i iznosi 12.261m.
Kopanje je vršeno od 1970 do 1989 kada je dostignuta najveća dubina koja je iznosila 12.262 metra, što je predstavljalo najdublju rupu iskopanu ljudskom rukom.
Da bi ovo ostvarili, Rusi su morali da osmisle i naprave potpuno nove alate za bušenje, kao i posebne instrumente za prikupljanje informacija na tim dubinama koji mogu da funkcionišu u takvim uslovima.
Suvišno je reći da je projekat doneo ogromnu količinu podataka koji su upravo potvrdili činjenicu da našu planetu jako slabo poznajemo. Najzanimljivije otkriće je bilo otkrivanje biološke aktivnosti na stenama starim više od dve milijarde godina i koji se nalaze na dubini od čak 6700 metara. Najjasniji dokaz života na velikim dubinama došao je u obliku mikroskopskih fosila, sačuvanih ostataka 24 vrste jednostaničnih morskih biljaka poznatih kao planktoni. Uprkos enormnim pritiscima i temperaturama koji vladaju na tim dubinama ostali su netaknuti.
Istraživanje je zvanično prekinuto 2008 godine kada je ova naučna institucija zatvorena. Planirana dubina od 15km nikada nije ostvarena pošto je već na postignutoj dubini uočena temperatura od 180 stepeni celzijusa, i znatno veća gustina stene od očekivane. Na navedenoj dubini naučnici su očekivali mnogo nižu temperaturu koja je trebala da iznosi oko 100 stepeni Celzijusa.
Do 2008. godine Kola je bila najdublja rupa na planeti, a rekord joj je preuzela Marsk Oil kompanija koja je iskopala rupu dubine 12290 metara. Godine 2011. je postavljen novi rekord sa rupom koja je iznosila 12345m u blizini obale ruskog ostrva Sahalina.
Iako su ovo fantastična dostignuća sa stanovišta nauke i tehnike, u stvarnosti predstavljaju svega približno 0,002% puta do centra naše planete
Be the first to comment